Inzagi: Kur na e prekin krenarinë, reagojmë

Një djalë jo më shumë i ri, por tepër i veçantë shënoi sërish të shtunën një dygolësh në "San Siro" dhe e çoi Milanin përkohësisht një pikë larg shpresës. "Championsi na ka dhënë shumë gjatë këtyre viteve, ndaj s'mund të rrimë dot pa të." Filipo Inzagi do ta vuante më shumë se të tjerët një mundësi të tillë. Championsi është thuajse e gjithë karriera e tij.

QYTETAR EUROPIAN - Ka qenë Inzagi ai që e ka udhëhequr Milanin drejt zonës Champions në një tjetër moment të zbehtë, në vitin 2002. Ishte Inzagi ai që e vendosi finalen e Athinës. Ka qenë Inzagi ai që arriti këtë sezon rekordin e Gerd Mylerit. Pa Championsin, Inzagi bie në apati. Këto ditë, si i eliminuar, Inzagi i ka vuajtur dhe i ka kujtuar me inat. Më në fund, ai arriti ta fundoste me dy gola Kaljarin dhe më në fund ka mundur të marrë frymë. "Kur na prekin në krenari dimë të regojmë si skuadër e madhe. Nëse luajmë kështu, kemi ende mundësi të dalim të katërtit, edhe pse nuk është e lehtë. Publiku na ka ndihmuar, duke na qëndruar pranë, dhe kjo ka qenë shumë e rëndësishme."

KLANI I VJETËR - Një grup, i quajtur "Klani i vjetër", nënshkroi një fletushkë proteste kundër klubit dhe kundër fushatave të fundit të blerjeve. Djali i vjetër, që quhet Inzagi, i cili ka marrëdhënie të veçanta me tifozët, dha mendimin e tij: "Drejtuesit janë treguar gjithnjë të zotë; duhet të keni parasysh atë çfarë ka bërë Milani pesë vitet e fundit. Çfarë duhet që të konkurrojmë sërish me skuadrat më të mëdha? Drejtuesit nuk kanë nevojë për këshillat e mia. Megjithatë, besoj se është e drejtë të konfirmohet ky grup, i cili ka dhënë shumë dhe ka ende shumë për të dhënë". Me siguri, atyre të "Klanit të vjetër" do t'i ketë lindur dëshira të shkruajnë një tjetër letër pas këtyre fjalëve.

KONFIRMIME - Inzagi dhe Kakà, Kakà dhe Inzagi. Ata janë kthyer dhe Milani i është kthyer fitores, duke korrur duartrokitje kësaj here pas vërshëllimave të një jave më parë. Vërshëllimat ishin në adresë të të gjithëve, lojtarëve, drejtuesve, trajnerit. Inzagi shënoi një dygolësh si në Jokohama, por një gjë të tillë nuk arrinte ta bënte në "San Siro" që prej 30 prillit 2006 (Milan‑Livorno 2‑0). Ai ka rifituar një vend si titullar dhe ka rigjetur oksigjenin, për të cilin kishte nevojë dhe që përbëhet vetëm nga futbolli. "Mbetja jashtë Championsit do të ishte një goditje tepër e rëndë, por kam besim, sepse përpara katër muajsh u shpallëm kampionë bote." Sërish nostalgji, sërish citimi i asaj të kaluare, gjë që e bezdis kaq shumë tashmë publikun më të ndjeshëm. "Kemi pasur shumë probleme, e dimë, por mund të japim shumë, sepse kemi marrëdhënie të veçanta me njëri-tjetrin dhe me këtë trajner që na ka dhuruar shumë gëzime." Inzagi nuk harron asgjë, as golat dhe as emocionet. Pavarësisht se nëse pëlqehet apo jo, ai është një djalë nga ata të dikurshmit, me veprime dhe sjellje të vjetra.