Lipi:“Po të mos bëja trajnerin, do të isha pastiçier!”

“Pasi u kurorëzova si kampion bote me Italinë, të gjithë në rrugë më ndalonin dhe më pyesnin: si ka mundësi? çfarë i bëre ekipit që i dhe një mentalitet prej fituesish? Unë i jam përgjigjur gjithmonë: mjafton të nxjerrësh nga lojtarët më të mirën”. Marçelo Lipi ka nostalgji për fushën dhe në 60 vjetorin e lindjes, në qirinjtë e tortës, përpara se t’i shuajë, ndoshta në dëshirën e tij është rikthimi në pankinë. Dy vjet jashtë fushës së blertë dhe pankinës janë shumë, edhe pse ky pushim i ka shërbyer ish�trajnerit axurr, i cili ka menduar për të ardhmen dhe jetën, për çfarë do të ndodhë sezonin e ardhshëm. “Më kanë kontaktuar shumë klube, por unë ende nuk kam zgjedhur, pres momentin e duhur, ashtu si kam bërë gjithmonë në jetë. Kur shoh se një grup është cilësor dhe i ka të gjitha shanset për të arritur triumfin, atëherë nuk mendohem gjatë, por zgjedh”. Në intervistën e dhënë për “Il Giorno”, Lipi ka folur për aspektet e tjera jashtë futbollit, sepse sipas tij: “Lumturia vjen edhe nga gjëra të tjera, jo vetëm nga topi”.

� Këtë herë, zoti Lipi, le të flasim më shumë për të shkuarën dhe shumë pak për të ardhmen. Sepse, në moshën 60 vjeç, një bilanc i parë mund të bëhet. Ndiheni ende i ri, apo një plakush?

� ... (qesh)... Po bëni shaka? Ndihem energjik dhe ende i ri.

� Nëse do të ktheheshit prapa në kohë, do të përsërisnit gjithçka?

� Sigurisht, jam i bindur se do të bëja të njëjtat gjëra në jetë, duke bërë zgjedhjet e duhura dhe duke ndjekur instiktin...

� Po sikur të mos ishit bërë trajner futbolli, a mund të na thoni se çfarë zanati do të kishit aktualisht?

� Meqë dëshirë për të studjuar nuk kam pasur asnjëherë, ndoshta do të kisha ndërmarrë vazhdimësinë në aktivitetin e familjes, pra një pastiçier i zoti. Nuk është edhe aq keq.

� Pishmani më i madh që keni lënë pas krahëve?

� Me të gjithë fatin që kam pasur, nëse do të përgjigjesha, atëherë ju takonte të më godisnit me grusht... Por, do të jem i sinqertë: sikur mes katër finaleve të Champions League të kisha fituar të paktën dy...

� Po gjëja që nuk do të bënit?

� Nuk më vjen ndër mend asgjë. Jeta më ka dhënë gjithçka, ndaj mendoj se po të kërkoja të ndryshoja diçka, do të isha një i çmendur.

� Cili është lojtari që ju ka zhgënjyer më shumë?

� Një ish�shoku im i skuadrës, në kohën e Sampdorias, Alviero Kiorri. Do të kisha vënë bast për të ardhmen e tij të lavidshme, sepse kisha shumë cilësi, por...

� Cila është ndeshja më e bukur që keni përjtuar në pankinë?

� Të përjashtojmë Botërorin: Ajaks�Juventus 1�2 dhe Juventus�Real Madrid 3�1.

� Po dita më e trishtuar?

� Në planin personal ajo e ndarjes nga jeta të prindërve të mi. Ndërsa, në aspektin profesional, mbrëmja e finales së katërt të Champions.

� A mund të na rrëfeni gjënë e cila ju xhindos më shumë?

� Ka shumë, të gjitha në situata kur jam ndodhur përballë personash jo të sinqerta. Ajo që më bën më shumë të nervozohem është falsiteti i njerëzve.

� Dhe, në jetën tuaj të gjatë jeni takuar më shumë me miq apo njerëz hipokrit?

� Miq është një fjalë tepër e madhe, por le të themi me persona me cilësi të mira dhe personalitet.

� Gënjeshtra më e madhe që keni thënë në gjithë këto vite?

� Kam thënë shumë, por disa ishin të domosdoshme.

� Një njeri që do të donit të kishit gjithmonë në dhomat e zhveshjes...

� Stafi teknik me të cilin kam punuar këto vitet e fundit, nga Bordon te Pecoti dhe Çiro Ferrara. � Një njeri me të cilin jeni kuptuar shumë pak?

� Ka shumë, por le të mos flasim për këtë.

� Anekdota që shumë pak dinë...

� Përpara Botërorit i thashë lojtarëve të mi se nëse do të kishim shkuar në finale, do të kisha kaluar me not liqenin e qendrës sportive të Duisburgut. Në të vërtetë, nuk mendoja aspak, duke parë se ishe ujë i turbullt. Por, ditën e finales, djemtë më thanë: “trajner, mbani premtimin!”, dhe unë ju përgjigja: “qëndroni të qetë!”. Por, i kërkova një punëtori të hotelit të më blinte një salmon nga 6 deri në 8 kilogram, e lidha në një paletë dhe djemve i thashë se do të shkoja të notoja, por të gjithë më prisnin në breg. Kapa peshkun dhe e futa në një thes dhe dola nga uji si një triumfues. Disa e besuan...

� Kur do të ktheheni?

� Nuk e di, këtë herë më besoni.

Sekretet e Marçelos

“Zidani, më i forti që kam stërvitur!”

“Me Zizunë kisha një raport të veçantë, sepse ishte një futbollist inteligjent dhe më kuptonte në të gjitha aspektet. Natyrisht, në fushë ishte një spektakël për t’u parë dhe me një vizion të mrekullueshëm. Do të kisha dashur që të luante edhe më shumë, sepse mund të japë ende, si disa të tjerë. Mjafton të shihni shembuj si Maldini, Del Piero apo dikush tjetër. Janë ende një bukuri për t’u parë. Më erdhi keq që në finale veproi ashtu, por e justifikoj...”

“Në finalen e Berlinit isha tepër i qetë”

“Të gjithë djemtë ishin të shqetësuar dhe i thashë: qëndroni të qetë, nuk keni arsye për të pasur frikë, sepse jeni më të mirët dhe mjafton të luani ashtu si dini, mund të mundni këdo, qoftë ai kundërshtari më i fortë. Të gjithë më panë në sy dhe panë njëri�tjetrin. I kujtova: jeni në finale, edhe 90 minuta dhe do të jemi kampion bote. Tani zbrisni në fushë dhe fitoni ndeshjen. Ishte një moment i mrekullueshëm, kur vura re se i grupi ishte me mua”.

“Endërra ime? T’i bie botës përqark me jaht”

“Që kur isha fëmijë, shkoja të lahesha në det dhe në mëngjes herët më pëlqente të notoja. Ishte di'_relaksuese dhe të gjallëronte, për gjithë pjesën e mbetur të ditës. Me kalimin e viteve, u bëra një maniak i peshkimit, por edhe i lundrimit. Dëshira ime është që t’i bie botës përqark me jahtin e ri që kam blerë. Do të isha diçka fantastike. E kam menduar gjatë një ditë, por duhet kohë për të ndërmarrë këtë udhëtim. Sigurisht, në të ardhmen ndoshta..