edhe 1000 pengesa ne rrug

Pak vaj ka vendin e vet.

Sa me vrasin syte e skuqur
nga lotet e dashurise
qe s'i japin te drejte
as vete perendise.
Ato britma te çirreta
qe perplasen neper shqisa,
shpirtin ma copetojne.
Qerpiket e djegur
nga shija e shthinosur e lotit
nuk arrijne atje ku synojne
por i kaperdin fatkeqi.
Pak vaj ka vendin e vet
por dikujt i dhemb koka.
Pak fjale duhen thene
por çfare thote bota?!

Pak vaj ka vendin e vet.

Sa me vrasin syte e skuqur
nga lotet e dashurise
qe s'i japin te drejte
as vete perendise.
Ato britma te çirreta
qe perplasen neper shqisa,
shpirtin ma copetojne.
Qerpiket e djegur
nga shija e shthinosur e lotit
nuk arrijne atje ku synojne
por i kaperdin fatkeqi.
Pak vaj ka vendin e vet
por dikujt i dhemb koka.
Pak fjale duhen thene
por çfare thote bota?!

Hapu toke e merrme tani!

Hapu toke e merrme tani
se zemra ime me s'duron
keso perdhosjesh ballafaqas,
peso peruljesh nderkombetare,
nga keta zagar rrugaça
qe terbim po i japin dheut!
Hapu toke e merrme tani
se krahu im force nuk ka
aq sa duhet per te ndeshkuar
keto egersira qe veç fryhen
nga illnimi im, nga plasja ime
qe me djeg si furr perbrenda!
Hapu toke e merrme tani,
kursemi dhimbjet e turpshme
qe po ndeshi ne keto rruge kurbeti!
Lerma pak fytyre te panjollosur
qe ngjirin tend ta kem me veti!
Hapu toke e merrem tani,
ti le zagart te hane ç'te mmunden
e kur, çka mbetur te jete mbaruar,
njeri-tjetrit do i versulen.

Te tjera dite pas lashe.

Edhe sot si dje e pardje:
po n'ato gjurme prap shkela,
po ato fytyra prap pashe,
po ato rruge prap preva,
por te tjera dite pas lashe.

çfare ke o det qe ushton pa pushim?

çfare ke o det qe ushton pa pushim?
Akoma s'je ngire?!
Pse kundron aq i terbuar
e perjargesh si vampir?
A nuk mund te valevitesh lehte
kur sheh njerez te lire
e te etur per jete?!
Jo,jo.
Ti nuk e din ç'eshte dhimbja as jeta
ndaj dhimbje shkakton e jete ndalon.
Kerkon anembane gjahun e motshem,
kalon çdo kufi
sikur jetet mjerane
jane dhjam ne gushen tende.
Nuk e di:
A nuk ke shpirt,
a nuk te dhemb?
Nuk e di nese fjalet e mia i shoshit
sadopak neper mend?
O det!
Thuame si t'ja bej
qe te zgjoj
ndergjegjen tende te fjetur?
Si t'ia bej
qe t'i flas
qenies tende gjysme te vdekur?
...por:
Nese s'je shurdh,
degjome!
Nese s'je i verber
shikome!
Shume na ke marre,
pak te kerkojme.
Paqe.

Puthme!

Puthme fort puthme e mos ndalo,
merrma frymen me ngadale!
Permbi mua embel pranvero,
porsi dielli mbi boren e bardhe!

Puthme prap puthme si di ti,
çoma trupin ne ekstaze;
Sikur flladi i veres ne nxehtesi
joshme ti pa thene nje fraze!

Puthme ti puthme me mijera here,
qe dhe engjejt t'na kene zili!
Prekmi buzet me buze si floket ne ere,
jepme zjarr ne brendesi!

Falmi mua buzet e embla,
falma mua trupin tend!
Dashurine tende shume ma ka enda
le te kallim flake kete vend.

Gjah i vetflijuar jam.

Gjah i vetflijuar jam mbi kete shtrat
per instiktet e trupit tend luaneshe,
ndaj shqyem pa ndjenje faji e pa merak,
veç shqyem ngadale qe gjate t'me kesh!

Me merr me flake se me zjarr po te jepem
dhe perkundem mes yjesh por zgjuar mbame,
derisa te shuhem, derisa te tretem,
se atje tej do vdes e do lindem luan!

Çasti qe iken.

Tretem mes fjaleve te tua, si heshtja,
si heshtja apokaliptike qe me çnjerezon
perpara syçkave magnetik dhe dalton
qe si dallojne ne mua nje qind pranvera,

ndaj dhe tretem, alivanosem si ylberi,
ne rrezatimin shporues qe te rrethon.
Me magjeps hiresh kur prelud belbezoj
si humnera vargjesh ndaj une i mjeri,

tkurrem, strukem ne kllapine e muzgut
i vetem, pa ty qe gdhend buzeqeshje,
i zymte si qielli gjate seciles rreshje.

Jam robi i frikes ne enigmen e burgut,
te zemres sime qe shenon vija ne mur
tek shoh çaste qe ikin,e s'kthehen kurre.

Ftojake çapkene.

Ftojake çapkene, qe perkedhel hareshem
me trupin tend te njome, me gershetat e tua
flladin e lehte te veres; ate qe te deh vullnetin
e te vjedh dritherimen, ah, ate te emblen.

Nje fllad lakmiqar e i joshur nga parfumi yt
perdridhet si gjarper ne belin tend kur ti buzeqesh.
Perdridhet si gjarper ne belin tend e ti i buzeqesh
derisa iken me buzeqeshjen tende ne strajce.

Ftojake çapkene, gjithçka qendron mes nesh.
Jemi si dy ishuj, te ndare nga fati mizor.
Ti je ne lulezimin e pare e ngjizur mrekullie.
Je si sorkallja ne valle livadhesh, e pazbutur.

Syte e mi nuk i ndahen imazhit tend, gjithsesi,
derisa n'horizont venitesh ngadale porsi muzgu.
E deshiroj afshin tend si femija qumeshtin e gjirit
o ftojake çapkene me buzeqeshjen e bukur si dielli.

O luftetar.

Cila heshte ta shporoi gjoksin o luftetar,
qe s'po te merr te mbyllur plaga?!
...mos dhe ti ne fushe je ndale,
qe mbi fytyre te ka rene nata?!

...Azganen e hijshme do kesh takuar,
me ata syte e saj te pazbutur,
qe te shikojne si te dashuruar
e ta kthejne zemern ne nje flutur.

Do kete kenduar ndonje kenge zanash
tek te çonte ne te sajen strehe
e ti i mrekulluar e ndiqje arash
pas parfumit qe zinte pre.

Do jesh ndjere mbret mbi ate shtrat
ku si thupur trupi i dritheronte,
ku dhimbe e embel prap e prap
si zagushi ishte e nuk lendonte,

drejt tek endrrat pastaj perkundur,
ku te ka zaptuar ngrice e acar,
ku je kthyer ne shprese te humbur
ne vreshten e plogesht me toke te thare.

Ku ke pare trishtime te shtrydhura,
shpirtra te humbur qe fort bertisnin,
ku pertej dyerve prej nates t'mbyllura
rinin te joshur sikur te prisnin.

...edhe une aty u urreva,
prandaj endem si zog shtegtar.
...edhe une aty u ktheva
me plagen ne gjoks, o luftetar.

Shtegu.

Shtegu qe rraha plot here
sonte prap po me josh,
tek me rri perballe gashyes,
ne prite,
per betejen e rralles.
Ah, beteje e bardhe beteje
tek ti do bie
bindshem
prap,
e prap do çohem
per te tjera çaste lavdie
e do leshohem,
prap,
plot me afsh,
si mekatar,
si mekatar qe nuk pendohet.
Do rremoj
agimesh
e muzgjesh
derisa
ora embel do vije,
e nese vjen tani
ne kete prag parajse,
ndersa sosem mrekullie
ekzistenca ime merr kuptim
e sidomos shije
duke kundruar yjesh.

O hene!

O hene e dashur e plot miresi,
ti e ke pare e fort mire e di,
n'ka ndryshuar a ndoshta jo.
N'ka shkretuar mos thuaj po!
...se zemra ime eshte e brishte
e fjala jote keshtu e prishe.

O hene e ndritshme e plot meshire
te di per te kam shume deshire,
ndaj hiqma ankthin qe me mberthen,
gezoma shpirtin dhe pse m'genjen!

O hene e motshme e rinuar
shpirtin tim ta jap ne duar,
veç nje here peshe t'me marresh,
syve t'mi drite t'u falesh!
...sa te shoh t'bukuren e fjetur,
sa te ngij zemren e etur,
se kam kohe qe larg saj vuaj
aq sa ndoshta t'me thrrase "i huaj".

Çasti qe iken.

Tretem mes fjaleve te tua, si heshtja,
si heshtja apokaliptike qe me çnjerezon
perpara syçkave magnetik dhe dalton
qe si dallojne ne mua nje qind pranvera,

ndaj dhe tretem, alivanosem si ylberi,
ne rrezatimin shporues qe te rrethon.
Me magjeps hiresh kur prelud belbezoj
si humnera vargjesh ndaj une i mjeri,

tkurrem, strukem ne kllapine e muzgut
i vetem, pa ty qe gdhend buzeqeshje,
i zymte si qielli gjate seciles rreshje.

Jam robi i frikes ne enigmen e burgut,
te zemres sime qe shenon vija ne mur
tek shoh çaste qe ikin,e s'kthehen kurre

Ftojake çapkene.

Ftojake çapkene, qe perkedhel hareshem
me trupin tend te njome, me gershetat e tua
flladin e lehte te veres; ate qe te deh vullnetin
e te vjedh dritherimen, ah, ate te emblen.

Nje fllad lakmiqar e i joshur nga parfumi yt
perdridhet si gjarper ne belin tend kur ti buzeqesh.
Perdridhet si gjarper ne belin tend e ti i buzeqesh
derisa iken me buzeqeshjen tende ne strajce.

Ftojake çapkene, gjithçka qendron mes nesh.
Jemi si dy ishuj, te ndare nga fati mizor.
Ti je ne lulezimin e pare e ngjizur mrekullie.
Je si sorkallja ne valle livadhesh, e pazbutur.

Syte e mi nuk i ndahen imazhit tend, gjithsesi,
derisa n'horizont venitesh ngadale porsi muzgu.
E deshiroj afshin tend si femija qumeshtin e gjirit
o ftojake çapkene me buzeqeshjen e bukur si dielli.

O luftetar.

Cila heshte ta shporoi gjoksin o luftetar,
qe s'po te merr te mbyllur plaga?!
...mos dhe ti ne fushe je ndale,
qe mbi fytyre te ka rene nata?!

...Azganen e hijshme do kesh takuar,
me ata syte e saj te pazbutur,
qe te shikojne si te dashuruar
e ta kthejne zemern ne nje flutur.

Do kete kenduar ndonje kenge zanash
tek te çonte ne te sajen strehe
e ti i mrekulluar e ndiqje arash
pas parfumit qe zinte pre.

Do jesh ndjere mbret mbi ate shtrat
ku si thupur trupi i dritheronte,
ku dhimbe e embel prap e prap
si zagushi ishte e nuk lendonte,

drejt tek endrrat pastaj perkundur,
ku te ka zaptuar ngrice e acar,
ku je kthyer ne shprese te humbur
ne vreshten e plogesht me toke te thare.

Ku ke pare trishtime te shtrydhura,
shpirtra te humbur qe fort bertisnin,
ku pertej dyerve prej nates t'mbyllura
rinin te joshur sikur te prisnin.

...edhe une aty u urreva,
prandaj endem si zog shtegtar.
...edhe une aty u ktheva
me plagen ne gjoks, o luftetar

Shtegu.

Shtegu qe rraha plot here
sonte prap po me josh,
tek me rri perballe gashyes,
ne prite,
per betejen e rralles.
Ah, beteje e bardhe beteje
tek ti do bie
bindshem
prap,
e prap do çohem
per te tjera çaste lavdie
e do leshohem,
prap,
plot me afsh,
si mekatar,
si mekatar qe nuk pendohet.
Do rremoj
agimesh
e muzgjesh
derisa
ora embel do vije,
e nese vjen tani
ne kete prag parajse,
ndersa sosem mrekullie
ekzistenca ime merr kuptim
e sidomos shije
duke kundruar yjesh.

O hene!

O hene e dashur e plot miresi,
ti e ke pare e fort mire e di,
n'ka ndryshuar a ndoshta jo.
N'ka shkretuar mos thuaj po!
...se zemra ime eshte e brishte
e fjala jote keshtu e prishe.

O hene e ndritshme e plot meshire
te di per te kam shume deshire,
ndaj hiqma ankthin qe me mberthen,
gezoma shpirtin dhe pse m'genjen!

O hene e motshme e rinuar
shpirtin tim ta jap ne duar,
veç nje here peshe t'me marresh,
syve t'mi drite t'u falesh!
...sa te shoh t'bukuren e fjetur,
sa te ngij zemren e etur,
se kam kohe qe larg saj vuaj
aq sa ndoshta t'me thrrase "i huaj".

..e atdheu çthurur.

Gardhiqet e botes po thurim
me brinjet tona tash sa mot
e atdheu im nuk ka gardhiqe.
Rrenjet qe lame pas po shkulim
pasi dime se kopshtari s'u del zot
e ne thatesire ngadale do digjen

Plot magji.

Nen tingujt plot magji
e ritmin e dehur
doren drejt saj shtrij
ne te perkedhelur.
E afroj ngadale,
plot emocion,
energjia si vale
trupin ma pershkon.
Ndjeja zemren te digjej,
provonte te shkapej
e te ngjitej
me zemren qe matej.
Leshohej trupi im
ne vallezim, i lire.
E prekte dashurine
si ndjenje e perterire.
Vrulli i frenuar
shperthente ne shkendija.
Mjaft kishte duruar,
ishin oret e tija.
Ne ata sy si qielli
merrja nisme epshore
dhe guximi erdhi
pa fjalet kohore.

Ti, si ngjale.

Çdo levizje me vret pa mase,
çdo shikim i syve t'tu
prandaj zemra kerkon te t'flase
kur ti je ketu.

Depertojne apo jo keto fjale
nuk e di dhe pse them po,
se shpirti im i qete eshte bere dallge
ne nje det te ngrohte.

Ti leviz e rreshqet si ngjale,
syte e tu jane plot hare,
e shikon kete kohe te vrare
si diçka te re.

Dora trupin ta mberthen,
te ndaloj vetem nje çast.
Puthja ime te pelqen
ndaj kerkon nje tjeter rast.

Eklipse.

(Pikepamje 1).
Hena ziliqare u duk.
Ne mes te dites doli
si perde perpara diellit.
Toka n'terr u humb,
henen inat e mori
dhe ia sterpiku qiellin.
Hakmarrja s'mjaftoi
po rikembon sonte
kur Hena s'rreflekton.
Toka diellin ia mbuloi,
por se dinte ç'donte,
n'terr dhe ajo qendron.

(Pikepamje 2).
Hena e perveluar u shfaq
ne mes te dites erdhi
per te deshmuar dashurine.
Me diellin buzesh u kap
pasionin ne te e hedhi.
nje çast vlejti perjetesine.
Edhe toka u dashurua.
Nje nate kur hena heshti
ajo ia shkeputi rreflektimin.
Permes erresires iu afrua
nje puthje buzesh ia ngjeshi
dhe ia dhuroi ameshimin.

Mos pipetij!

Hesht tash zemer e mos pipetij,
as mos shkelmo por ne heshtje plas,
derisa heshtja jote e perpelitur te t'vrase
çdo lot e çdo renkime te perpije!

Deshperohu si kembana ne ere,
pasi gjithçka pate e gjithçka humbe,
pasi edhe boten do ta mundje,
sikur ti kishe hapur syte nje here!

Ah, sa shume te doja e nuk e dija
kur ti e dashur kaltersirash fluturoje.
Atehere si e terbuar me dashuroje,
nderkohe qe me vetveten time dilja.

Kurse tani pa syte e tu oqeanik,
i manget ndjehem si buke pa krype
dhe shpresoj si qorri, nje rast te dyte,
ngaqe i vetes time une jam armik.

Po kush jam une te pretendoj,
qe e tille te mos jete lamtumira,
qe e tille te mos jete lamtumira,
kur sa askush tjeter e meritoj.

Nuk mundem as te dorezohem,
se s'kam fitore po humba ty.

Te me falesh.

Ne ato çaste te me falesh
ne ato çaste nuk jam une
por nje tren qe del binaresh
e ta kontrolloj me nuk mund.

Ne ato çaste te me falesh
per asgje nuk dua t'ia di
ne te dhemb a shkrihesh fare;
e nese digjesh, jemi dy.

Ne ato çaste te me falesh
kur si thupur fort do te t'tund
sikur jeten pastaj t'ma marresh
prap se prap me ty do humb.

Jane çaste unike n'turbullire
ndaj s'heq dore, jo, kurrsesi.
Jane si lulja ne shkretetire.
Jane ç'ka jemi dhe une e ti.

Ne ato çaste s'kam meshire
kam egoizem ne maksimum
jam altruist nese ke deshire
qe pastaj lehte te t'perkund.

Ne ato çaste te me falesh,
si nje cigare po te shkund,
si nje leter kur t'me kallesh
me ler te digjem deri ne fund.

Para se te vish matu dy here
se jam dragua qe leshoj zjarr
edhe po s'erdhe do behem ere
do depertoj qe te vi te t'marr.

Emocione flagrante.

Perdet sfokuese shpalosen ngadale ne horizont
e merr nje tjeter pamje qetesuese, kjo krahine
qe perzien ngjyra joshese nga njeri e tjetri front
deri ne ekstremin e imagjinates mbi hijeshine.

Bragtis ekzistencen time dhe ndalem te sodis
ato depertime delikate, qe gradualisht perhapen
mbi kete begati natyrore te ngjyer mrekullisht
me emocione flagrante, qe gjoksit s'mi ndahen.

Shqisat e mia perhumben ne valle te shfrenuara
e falem me secilen dashuri si per te fundit here,
shtegtoj pastaj plagosur nder strofulla te huaja;

mergoj mjerisht lengatash si shpendi kraheprere,
por rrembej nje copez peisazhi dhe e fsheh ne gji
se me eshte i vetmi ngushellim dhe e vetmja fuq

Vargu im çalues.

E qendis bregdetin e ketij muzgu
me gjurmet e mia, qe prape vetmuese
enden e veniten, si rete mbi horizont,
njera pas tjetres. E behen trishtuese
ato tallaze qe rrotullohen shkumbuese
mbi therrmiat e reres, si çdo sekond,
pa Ty qe vazhdimesine me frymezon.

Nje tjeter bregdet shtrihet pertej.
Gjurmet e tua i shprush e njejta vale,
qe perçart percjell ndjenja te trazuara,
me pulhirten dembele qe dal-ngadale
mesyn drejt diellit qe avis mes duarve.
E palos distancen, se kam shume mall,
te di, se ku mrizon zemra ime e ndare.

Ketu ne skaj te vargut tim çalues,
ky qiell nuk flet por vetem tkurret
ne bluhin e vet, e behet me i thelle
tek me len ne medyshjen e zeze.

Ah qiell, po me gllaberon zjarrin
qe me ndezi madherishem.
Ah muzg, po ma çakerdis fatin
me lojrat e tua
krejt te pa-hijshme,
per nje viktime si mua,
viktime dashurie.

Fragmente alegorike!

Mbylle deren pas teje kur te dalesh,
flake çelesin sa me larg te mundesh!
Me ler vetem ne k’te bote te marresh,
po ashtu si erdhe, ashtu te zhdukesh!

Kur te dalesh perplase deren pas teje,
e merrmi pjeset e grimcuara te zemres,
flaki tutje dhe ato, sa me larg prej meje
e sa me larg nga syte mizor te endrres!

Te lutem, te lutem veç deren mbylle,
akullnaja e ndarjes le te bjere mbi mua,
veç jo më zjarr, se jam bere si qyqe,
jam bere si hije qe purgatorit vuan.

Pas teje shkapete deren kur te ikesh!
Sigurohu ta kyçesh mire, se kam frike
nje therrime ndjenje po te mos e fikesh,
do me xhindose si me e mprehta thike!

Asnje çast t’mos e kthesh koken prapa
se shikimi im do gllaberonte shprese,
serish, e serish do me pervelonte lava
derisa t’shkrumbohem n’vetmine e zeze!

Ik pra tani, o qenie me bukuri djallezore,
nese do ikesh e me ler qe te vuaj i qete,
ose pohoje nese luan ndonje loje foshnjore
pohoje dersa akoma kthim mund te kete.

Herezi.

Buzethare rrija larg saj sot,
hiç fatlum, por veç fatzi;
Ta puthja doja e s'mundja dot
ndaj dhe fyeva dreq e zot
dhe mesyva te bej kerdi.

Ne altar nuseron tradhetisht.
Perkrah ka nje f'tyr-qyqar,
qe ushqen dogmen mjerisht
e pandeh te zgjedhe me gisht,
duke u bere ai vete zagar.

E dashura ime behet kurban
makabrisht me zemren time;
ja pse u ndjeva dhe une tiran
ndaj tash shpall me force qe kam,
rrebelim per keto kremtime.

Prind't e saj qofshin mallkuar
qe i shperfillen lutjet tona,
qe sot kumtojne te plotesuar,
k'te herezi te perversuar,
duke vrare dy zemra t'njoma.

Çohu pra peshe e mos ngurro,
o shpirti im qe shpirt nuk ke,
e ngjyeje veten me urtesi ngado,
ne pjalme vargjesh pastaj gufò
si magme vullkani, i tille qysh je.

Po mallkoj ty siç mallkoj veten,
nga kryqi yt qe me eshte varr;
blasfemisht mallkoj dhe jeten,
mallkoj kete dhe ate tjetren
tash qe n’tempull do hyj te t’marr.

Kosove

O moter Kosove, kjo eshte dita jote
thuaja kenges moter, kenges gezimplote!

Kerce n’valle te pafundme se kjo eshte dita e bardhe
vallzo me bijte e tu qe sot nga ka’mos kane ardhe!

Merr fryme Kosove e ngiji mushkerite e tua
me ajrin qe nder shekuj tiranisht te qe mohuar!

Zbathi kembet e fashuara dhe shkele pa droje truadhin tend
shijoje Kosove lirine qe teper vone t’eshte dhene!

Qesh e gezo Kosove, me se fundmi me lot gezimi
qesh e gezo o moter se tani mbaroi i padrejti - burgimi!

Ngrije zerin tend anembane e deri tek perendite
shpalle pamvaresine e shenjteroje kete dite!

Puthi bijte e tu qe nder shekuj te kane nderuar,
perqafoi te gjithe me rralle se jane te permalluar!

Kumtoje fene shqiptare, nder breze trasheguar
dhe gjakun e deshmoreve per shqiptari dhuruar!

Ngrije flamurin e qendisur me endrra patriotesh
lare e shplare me djerse e gjak bijsh Kastriotesh!

Te dua moj moter e gjithmone te kam dashur
nder plaget e mia ke qene plaga me e hapur.

Oj Zanë, t'këndojm... t'vajtojm, deshta me thanë;
Pse sot ditë kangët s'asht për mue e tye.
Po ç'gzim kjo ditë ne mundet me na dhanë,
Kur, qe; mbas nji motmoti q'iu pëlqye
Europës shqiptarin zot n'shpi t'vet me lanë
E kujt pose Hyut, n'këtë jetë mos me i shërbye,
Shqiptari i ndam' prap me vedvedi gjindet
E shk'asht ma zi, prej vedit edhe s'bindet.

Flamuri kombtar nuk ka ç'ka ban nder ne,
Po kje se dashtni nuk kem' për Atdhe!
E, drue dashtni për Atdhe nuk ka shqiptari;
Me gjasë, s'çan krye shqiptari për komb t'vet,
As për at gjuhë të ambël q* i la i Pari,
As pse Shqipnia n'vedi u ba sot shtet;
Pse e shoh se veç atje ku xhixhllon ari
Pa frymë e tue dihatë vrap ai nget,
Si Krishtin shiti Juda Iskarjot,
Drue Adheu ndër ne po shitet për një zallotë...
A thue mos fola keq?... Po lypi t'falun,
Përse ktu vetë me fue nuk due kërkëndin,
E pse asht mirë fjalën n'zemër t'fryt m'e ndalue,
Por ai, q* të liruem me e pasë s'don vendin,
A prej së tjerëve s'don me ia lshue rendin
A thue ai s'asht Judë? Po, kambë e krye Iskariota!,
E pra kso nipash ka edhe shum Kastriota...
E po për ata q* detyrë e nder harrue,
q* marrë e turp kaherë flakërues mbas shpinet,
M'visar t'Atdheut me t'huej shkojn tue tregue
Kush ndyet mbas Frankut rrejtë, kush mbas stërlinet
Kush pse dinari tepër i ash lakmue.
E Atdheun' prej t'huejsh me e qitun duen bashtinët,
Thue edhe për ta ndokuj do t'i vijë çuda,
Kur them se nuk janë tjetër veçse Juda?...
Po, Juda janë e gjinde janë tradhtarë.
Mori
M'kamë kryekungujt prej si u vunë,
Duel padija n'krye të vendit;
Njerzt e kënuen u poshtnune,
Metën t'urtit jashtë kuvendit.
Duel me faqe t'bardhë trathtari,
Shpirt e fis q* ka kuletën;
U ndëshkue pa dhimë Shqyptari,
q* për fis nep gjan e jetën.
Shqynis zani atbotë i humi,
T'huejt mi qafë i a vunë themrën,
E e mloj skami, terri e gjumi,
Djelmt e vet i a lnurën zemrën.
E Shqyptarët jo veç s'e nisen
Për kto punë përjashta Momin.
Por ma fort, medje, e konisen.
Msue gjithmonë me ndërue llomin...
E njikshtu, qitash, njaj i cilli
S'e la mrendë e detit vala,
S'e la ferri, toka e qilli,
N' Shqypni majet porsi njala.

Flamuri kombtar nuk ka ç'ka ban nder ne,
Po kje se dashtni nuk kem' për Atdhe!
E, drue dashtni për Atdhe nuk ka shqiptari;
Me gjasë, s'çan krye shqiptari për komb t'vet,
As për at gjuhë të ambël q* i la i Pari,
As pse Shqipnia n'vedi u ba sot shtet;
Pse e shoh se veç atje ku xhixhllon ari
Pa frymë e tue dihatë vrap ai nget,
Si Krishtin shiti Juda Iskarjot,
Drue Adheu ndër ne po shitet për një zallotë...
A thue mos fola keq?... Po lypi t'falun,
Përse ktu vetë me fue nuk due kërkëndin,
E pse asht mirë fjalën n'zemër t'fryt m'e ndalue,
Por ai, q* të liruem me e pasë s'don vendin,
A prej së tjerëve s'don me ia lshue rendin
A thue ai s'asht Judë? Po, kambë e krye Iskariota!,
E pra kso nipash ka edhe shum Kastriota...
E po për ata q* detyrë e nder harrue,
q* marrë e turp kaherë flakërues mbas shpinet,
M'visar t'Atdheut me t'huej shkojn tue tregue
Kush ndyet mbas Frankut rrejtë, kush mbas stërlinet
Kush pse dinari tepër i ash lakmue.
E Atdheun' prej t'huejsh me e qitun duen bashtinët,
Thue edhe për ta ndokuj do t'i vijë çuda,
Kur them se nuk janë tjetër veçse Juda?...
Po, Juda janë e gjinde janë tradhtarë.
Mori
M'kamë kryekungujt prej si u vunë,
Duel padija n'krye të vendit;
Njerzt e kënuen u poshtnune,
Metën t'urtit jashtë kuvendit.
Duel me faqe t'bardhë trathtari,
Shpirt e fis q* ka kuletën;
U ndëshkue pa dhimë Shqyptari,
q* për fis nep gjan e jetën.
Shqynis zani atbotë i humi,
T'huejt mi qafë i a vunë themrën,
E e mloj skami, terri e gjumi,
Djelmt e vet i a lnurën zemrën.
E Shqyptarët jo veç s'e nisen
Për kto punë përjashta Momin.
Por ma fort, medje, e konisen.
Msue gjithmonë me ndërue llomin...
E njikshtu, qitash, njaj i cilli
S'e la mrendë e detit vala,
S'e la ferri, toka e qilli,
N' Shqypni majet porsi njala.

Oj Zanë, t'këndojm... t'vajtojm, deshta me thanë;
Pse sot ditë kangët s'asht për mue e tye.
Po ç'gzim kjo ditë ne mundet me na dhanë,
Kur, qe; mbas nji motmoti q'iu pëlqye
Europës shqiptarin zot n'shpi t'vet me lanë
E kujt pose Hyut, n'këtë jetë mos me i shërbye,
Shqiptari i ndam' prap me vedvedi gjindet
E shk'asht ma zi, prej vedit edhe s'bindet...

Nese heshtim te dy bashke,
edhe heshtja ka dy sy
jane syte e zemres time qe te shohin vetem ty
dhe nese sta them dot me goje sa shume te dashuroj
gjithe fajin e ka natyra qe si dha zemres goje.

Sa kohe u be qe s'shoh syte e tu dhe prape i perfytyroj.Sa kohe u be qe nuk puth buzet e tua..dhe prape e ndjej ngrohtesine e tyre.Sa kohe u be qe nuk perkedhel me trupin tend...dhe prape e ndiej aty ne trupin tim.Dua te te shoh perseri,po jane vec lutje te kota pa gram shprese,se fati deshi qe te ishim larg.E kjo largesi na beri te kuptonim se sa e donim njeri-tjetrin.S'na mbetet gje tjeter vecse.......

TE DUA...
MOS I THUAJ ASNJERIUT QE TE THASHE TE DUA
POR THUAJ ZEMRES TE ME DOJE DHE AJO MUA.
TE DUA NE MENGJES TE DUA NE DARKE,
DO TE DOJA TE TE PUTHJA POR.....
TE KAM SHUM LARG

kur te gardhi u afrova
pashe qe aren po punoje
befas sec pelliti lopa
e kuptova qe me doje
------------------------------------
tek stoli i prishur...
te prita...te prita... te prita..
e pastaj e rregullova vete
-----------------------------------
hap syte,perpara te shoh ty
kthehem prapa,te shoh ty
shikoj majtas,te shoh ty
shikoj djathtas,te shoh ty
. . . . titulli poezise ishte: hapu pak se me more frymen
-------------------------------------------------------------
ne Te Dua,ne makine
diskutonim pa pushim
shiu binte pa ndalim
era frynte me furi
...nje cast larg teje u largova
te vrapoja une fillova
djerset me rridhnin ne balle
dhimbja gjithe trupin ma pushtoi
universi tkurrej pas meje
.......... ah ca te beka diarreja
----------------------------------------------------------
ne ballkon rrija une
ne ballkon rrije dhe ti
buke e gjalpe haja une
buke e gjize haje ti
........oh c dashuri
----------------------------------------------------------------------
dua te te perqafoj
te te puth te te shtrengoj
para te gjitheve
nuk me intereson se te gjithe shikojne
kam deshire vetem te te puth
nuk me intereson qe te tjeret nuk jane dakort
nuk me intereson qe te tjeret me shohin shtrember
.....nuk me intereson qe ti po drejton trafikun
---------------------------------------------

kur te gardhi u afrova
pashe qe aren po punoje
befas sec pelliti lopa
e kuptova qe me doje
------------------------------------
tek stoli i prishur...
te prita...te prita... te prita..
e pastaj e rregullova vete
-----------------------------------
hap syte,perpara te shoh ty
kthehem prapa,te shoh ty
shikoj majtas,te shoh ty
shikoj djathtas,te shoh ty
. . . . titulli poezise ishte: hapu pak se me more frymen
-------------------------------------------------------------
ne Te Dua,ne makine
diskutonim pa pushim
shiu binte pa ndalim
era frynte me furi
...nje cast larg teje u largova
te vrapoja une fillova
djerset me rridhnin ne balle
dhimbja gjithe trupin ma pushtoi
universi tkurrej pas meje
.......... ah ca te beka diarreja
----------------------------------------------------------
ne ballkon rrija une
ne ballkon rrije dhe ti
buke e gjalpe haja une
buke e gjize haje ti
........oh c dashuri
----------------------------------------------------------------------
dua te te perqafoj
te te puth te te shtrengoj
para te gjitheve
nuk me intereson se te gjithe shikojne
kam deshire vetem te te puth
nuk me intereson qe te tjeret nuk jane dakort
nuk me intereson qe te tjeret me shohin shtrember
.....nuk me intereson qe ti po drejton trafikun

shikoj qiellin e te shoh ty
shikoj detin e te shoh ty
shikoj yjet e te shoh ty
spostoju ta marrssha.

Si more zot sjam pasha 1 gram romantik une. se di si shkruhet asnje poezi dashurie, tongue.gif tongue.gif , tashi me keni zane pak pergjumshem, se eshte ora 7 e mjesit dhe akoma skam shkua me fjet gjume, po neser ta po e kopjoj edhe une ndonje ndokund e tash po e shkruaj, isha tu u tall more se nuk ka djale ma romantik se une

T? DUA

T? dua t? pres
Nuk dua t? vdes
Me yjet e nat?s
Un? t? p?rsh?ndes

Kujto er?n e malit
Kujto er?n e leht?
Kujto zemr?n time
Q? t? don p?r jet?

Ah sa nat? e lumtur
Ah sa nat? e qet?
Gjithmon m? kujtohesh
Nga ora 12-t?

T? dua pa mas?
T? dua pa mbarim
T? dua m? shum?
Se sa shpirtin tim

T? dua ,t? dua
P?r ty do t? vdes
Po ti a m? don mua?
Pergjigje po pres..

JE LARG

Mua vetem nuk me rrihet
E ti larg,larg shpirtit tim
Per ty vuaj, ne pambarim


Jam njeri si gjithe bota
kam nje shpirte kam nje lot
kam deshire me te taku
Se larg teje kam qellu
Se ne ty vajze jam dashuru

Je larg,je larg
larg shpirtit tim
Per ty do te vuaj
Deri ne pambarim

Un ne forum ti ne forum
Fjalet tona rrjedhin lum
U kenaqa duke lexu fraza
Per dashurira virtuale

ti ne nje koder
un ne nji koder
boll e mire po pak e vogel
-sjam e vogel jam taman
e du burrin me shpi ne tirane
e ma pas ai nji fuoristrat
se pernryshe i ka met thate
e me ken nji djal persmarit
e me pas te trash zinxhirin e arit

Atje është një lum, ku ka lule shumë,
kur të të marrë gjumi Ty
mos u merzit ,
se do vijë të të puth unë...!

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
ZEMRA IME SHUM TE DON
DIT E NAT PER TY MENDON
SHPIRT IM S'KA QETESI
DERISA
TE BASHKOHEMI UN E TI

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Ndonjehere endrrat behen realitet, por
me ty, realiteti u be nje enderr.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Nje genjeshter ne momentin e duhur eshte
njeqind here me mire se sa nje e vertete
e thene ne momentin e gabuar.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Dashuria e vertete eshte kur zemra dhe
mendja jote thone te njejten gje.

NESE DASHURIA PER TY
ESHTE URREJTJE TE LUTEM
MOS JA FAL KUJT PO MBAJE
PER VETE.

n'ato çaste te me falesh,
per asgje s'dua t'ia di,
ne te dhemb a te pelqen,
han buzen dhembe apo bertet.

n'qto çaste te me falesh!
N'ato çaste nuk jam une
por nje tren i çmendur ne mua
qe eger trupin ta pershkon.

Ato pak çaste te mi falesh
jane truall djerse e kenaqesie,
jane loje e sojit te pathurur;
jane çka mbet nga ne.

sikur jeta
te me pyeste
cfare kerkon nga cdonjeri
asgje tjeter sdo kerkoja
pervec fjales dashuri...

Me shau e durova
me bertiti e durova
me rrahu e durova
me puthi ne buze
por, kjo s'durohet
e putha dhe une


Hyr pa frike ne zemren time
si ne nje sallon te erret
dhe mos mbaj pishtar ne duar
se ske me ke te perplasesh tjeter

shikome ne sy!
degjome ne zemer!
thuame tani
ti çfare kupton!?
eshte dashuri,
a ndoshta enderr?
nuk eshte çudi
qe ti dashuron.

Dashuri , nje fjale hyjnore
e gdhendur me ndjenjat me njerezore
Nje kuptim, sa emocione
Dashuri kjo fjale jetesore.